Verdriet is deel van het leven...

Absoluut niet van plan om hierover iets te schrijven. Waar trek ik de grens? Wat mogen (toekomstige) kiezers over mij weten? En vooral... Wat niet?

En dan werd ik wakker vanmorgen met een bericht van een vriendin op Whatsapp: een jonge fietser is gisterenavond aangereden en overleden in Haacht. Het gaat snel... Vooral FB werkt op zondagochtend overuren. Tragisch, geen woorden voor, triest, maar ook verwijten, boosheid, scheldwoorden, ... Een plots overlijden maakt veel los.

Ik verlam en wil eigenlijk mijn bed niet uit. Ik denk terug en voel opnieuw de pijn. Het plotse overlijden van mijn broer, nu bijna drie jaar geleden, het nieuws dat via de telefoon binnen kwam, de plaats waar ik het vernam, de onmacht, de verdoving, het ongeloof. Eigenlijk moeilijk te beschrijven. Eén ding is zeker: het leven is nooit meer wat het is geweest. Ouders die een kind verliezen, zus die geen broer meer heeft, kinderen die hun nonkel kwijt zijn. Familieverhoudingen wijzigen, mijn kindertijd werd iets nostalgisch.

Een rouwproces doorlopen doet pijn. Er komen krassen op de ziel. Nooit meer te herstellen, wel wat weg te vijlen. De omgeving kan troosten, met woorden en daden. Maar uiteindelijk moet je zelf met het verdriet aan de slag. En dat vergt veel energie en tijd. Dat is net wat we in onze maatschappij zo weinig hebben: tijd.

Wat me stoorde deze ochtend, was de opdringerige vraag naar nieuws over dit tragische ongeval. Oorzaken en schuldigen worden gezocht en liefst zo snel mogelijk gevonden. Want dan kunnen we het ongeval verklaren en weer doorgaan, case closed. Maar de realiteit is anders voor de rouwenden. Ze zijn zoekende en vinden geen gemakkelijke of voor de hand liggende oorzaken en gevolgen. Louter de vaststelling dat hun geliefde er niet meer is.

Vanuit dit gevoel schreef ik een boodschap op facebook 'Uit respect voor de ouders schrijf ik enkel dit: zoals velen van ons die te maken kregen met het plotse wegvallen van een geliefde (ongeval, hartfalen, zelfdoding) weten we dat voor de dierbaren het leven nooit meer hetzelfde zal zijn. Scheldwoorden en verwijten helpen hen weinig vooruit. Boosheid is een deel van het rouwproces voor hen die betrokken partij zijn. Niet van hen die aan de kant staan, roepen en dan weer doorgaan....'

Liefs aan allen die een dierbare verloren...
Sofie

Week van de mobiliteit?!

Afgelopen zondag 16 september trapte ik samen met onze ploeg de week van de mobiliteit af door onze deelname aan de autoloze zondag in het centrum van Haacht. Dit wordt langzaam aan een traditie. De autoloze zondag ontstond door CD&V Haacht. Wij dienden een voorstel in de gemeenteraad in om op 20 september 2015 een eerste deelname van autoloze zondag te organiseren.

Uittreksel uit verslag van de gemeenteraad van 26 januari 2015

1.A Voorstel tot deelname van de gemeente Haacht aan de autovrije zondag van 20 september 2015. (ingediend door Jozef Verdeyen – CD&V)

De raad besluit met 10 ja-stemmen (N-VA en CD&V) en 12 onthoudingen (Open VLD, Sp.a en Groen) het agendapunt goed te keuren.

Als mama en papa van 2 opgroeiende jongens vinden Tom en ik dat ze zoveel mogelijk verplaatsingen met de fiets doen. Maar dat vergt inspanning. Regelmatig schrik ik van bepaalde reacties in het verkeer. Bovendien moet je als fietser assertief te werk gaan, wat voor de jongste nog niet evident is, toch niet in het verkeer!

Binnen de ouderraad stelde ik me enkele jaren geleden kandidaat om in een werkgroep rond verkeersveiligheid te stappen. Een bevraging bij ouders van de lagere school leerde dat gevoel van onveiligheid ook de hoofdreden is om hun kinderen niet met de fiets naar school te laten gaan. We beslisten dat er moest geïnvesteerd worden: eerst in zichtbaarheid van de kinderen met fluovestjes, later met de plaatsing van een Octopuspaal aan de schoolpoort. Ik begeleidde afgelopen schooljaar ook de zesdejaars met de fiets naar de sporthal. Vaak best spannend om met een groep jonge fietsers op pad te gaan.

 

Vanuit al die ervaringen stelden we met onze ploeg van CD&V Haacht vorige zomer een fietsbrochure samen. Hierin staan veilige fietsroutes in Haacht. Je kan die nog steeds gratis bestellen via onze website http://haacht.cdenv.be

Maar mobiliteit omvat veel meer: Kris Peeters, verkeersspecialist, gaf afgelopen woensdag zijn visie over Klimaat en mobiliteit. Met vele standpunten was ik het eens.

Eén ervan werd een strijdpunt voor Haacht in onze campagne: CD&V wil een integraal verkeersplan om de volgende jaren een beleid met onderbouwde visie op mobiliteit, in samenhang met ruimtelijke ordening, zodat belangrijke knooppunten en pijnpunten eindelijk kunnen worden aangepakt. Haacht heeft vele troeven: het STOP-principe kan hier worden gebruikt. Stappers en trappers eerst, dan gebruik van Openbaar vervoer en pas als laatste personenwagens. 

De volgende zes jaar wil ik me inzetten om via betere mobiliteit Haacht leefbaar en aangenaam te houden voor elke Haachtenaar!

Veilige en fijne start van het schooljaar!

De eerste week van het nieuwe schooljaar zit er al op. Het weekend kan beginnen. Beide jongens zitten nu in het middelbaar. We namen in juni afscheid van de lagere school Don Bosco De Puzzel. Toen we in 2007 op de Werchtersesteenweg kwamen wonen, vonden we dat de meest logische keuze wegens heel dichtbij.

Niet voor elk kind loopt het begin van een schooljaar vlot. Wennen aan nieuwe juf of meester, nieuwe klasgenoten, de drukte op de speelplaats, … Niet alle kinderen kunnen daarmee om. Zorg in een school is belangrijk. Zorg die gedragen wordt door het hele team, van juf tot secretariaatsmedewerker. Dat vonden we ook. Tom en ik wilden daarvoor iets teruggeven en dus beslisten we jaren geleden lid te worden van de Ouderraad. 

Door een plaats op de wei van Rock Werchter in 2013 met de ouderraad te kunnen krijgen, steeg het budget. Op die manier kon er geïnvesteerd worden in digitale borden, speeltuigen voor kleuters van het centrum en Sint-Adriaan, muziekinstrumenten, project digitale wolven en niet te vergeten het ‘groene school project’.

Tijdens de laatste editie van RW kregen we bezoek van een journalist die onze taak wel heel uitvoerig beschreef😊Lees meer op 

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20180705_03599458

Ik zette mee mijn schouders onder de werkgroep verkeersveiligheid aan de school. Elk kind zou voortaan een fluovestje van de ouderraad cadeau krijgen. In ruil werd het verplicht het te dragen voor en na school, tijdens uitstappen, op wandeltocht, … Zichtbaarheid vonden we een eerste belangrijke stap. 

Een bevraging van de ouders bracht de gevaarlijke punten aan het licht. Eén daarvan is het rond punt aan de school. 

Zo werd een schooljaar later een manier gezocht om een Octopuspaal aan de school te plaatsen. Op die manier werd de school voor doorgaand verkeer zichtbaar.

Het kostte bijzonder veel moeite maar met subsidies van de Provincie Vlaams-Brabant lukte het ons.

 

In het kader van meer verkeersveilige schoolomgevingen deed de ouderraad ook mee aan de Ethias Award en was de school uiteindelijk bij de laatste 20 geselecteerd. We wonnen niet maar deden op die manier wel aan sensibilisering. Onze werkgroep deed er ook veel ideeën op van andere scholen. Zoveel mogelijk kinderen te voet en met de fiets naar school laten komen, blijft een belangrijk doel om te bereiken.

De Ouderraad wil ook mensen samen brengen. 

De jaarlijkse ‘kloosterquiz’ is een traditie geworden.
Ouders, grootouders en sympathisanten zetten zich dan schrap voor een avond in- en ontspanning!

Tom zie je hier aan het werk als 'Chef-tecniek'😉 

We hebben samen altijd het gevoel gehad in ploeg aan de school mee te kunnen bouwen. Dat vonden we bijzonder fijn. Ik wens jullie kinderen en ook alle 'onderwijsmensen' een bijzonder mooi en leerrijk schooljaar! Maar vooral een veilig schooljaar!

Milieubewust?!

MILIEUBEWUST?!

Van het tramverhaal had ik één ding geleerd: ik kende te weinig over de omgeving waar wij wonen. Ik wilde meer weten over onze buurt.



Wat mag er wel of niet worden gebouwd? 

Wat zijn de plannen van het schepencollege met Lombaarden? 

Waar wil men naartoe met het centrum en de ring?

Ik besliste in de MilieuAdviesRaad (MAR) te stappen. Zo kon ik beter op de hoogte blijven en zelf voorstellen doen. Op 17 december 2013 woonde ik de eerste keer een vergadering bij.

De werking van de MAR gaat als volgt: 10 vergaderingen per jaar, waarvan 1 OPEN-MAR met een thema om inwoners van Haacht de kans te geven mee te komen luisteren en discussiëren. Zo was ‘Proper Haacht? Natuurlijk!’, een OPEN-MAR over voorkomen van zwerfvuil en afval. Vier deskundigen gaven hun visie. Lees meer op www.haacht.be/haachtinfo (april 2018)

De kennis van de leden over verschillende onderdelen van ‘milieu’, elk met hun eigen invulling en strijdpunten, maakt deze adviesraad bijzonder efficiënt.

Ik leerde over zwerfvuilmeters en -peters, over paddenoverzet en kamsalamanders, over ’t Schorisgat, Celis, Leuven Rechtdoor, Mafrans, den Hooiberg, straatverlichting, bijenhotels, kwaliteit van het oppervlaktewater, …

Adviezen aan het schepencollege  kan je terugvinden op de gemeentelijke website https://www.haacht.be/mar. 

Het gaat niet altijd over grote beslissingen. Toch was ik bijzonder fier dat de MAR-leden unaniem het gebruik en opbrengst van textielcontainers toewees aan ngo’s i.p.v. een private onderneming.

Sinds februari 2015 ben ik ondervoorzitter. Samen met Wim Claes, voorzitter van de MAR, bereid ik de agenda van de vergaderingen voor. Ik vervang ook Wim bij afwezigheid en mag dan de vergadering voorzitten. Spannend en leerrijk!

Voor mij ging het nog wat verder. Als vertegenwoordiger van de MAR ga ik 4 keer per jaar met de schepen van Leefmilieu mee naar de Overlegcommissie van Brussels Airport. De luchthaven geeft daar uitleg over aangevraagde thema’s van de verschillende buurgemeenten van Brussels Airport. Met de vraag naar uitbreiding vind ik het belangrijk dat er overleg is met de omwonenden. De leefbaarheid van de gemeenten rondom de luchthaven blijft een belangrijk punt om te verdedigen, zonder economische belangen uit het oog te verliezen.

Een andere weg die voor betere leefkwaliteit gaat, is de Klimaatraad van Haacht. Na een moeizame start is dit door de inspanning van een bijzonder enthousiaste voorzitster uitgegroeid tot een bron van kennis en activiteiten rond klimaat in Haacht. Als lid kan ik dit alleen maar toejuichen.

Laatst nam ik, samen met nog 70 Haachtenaren, deel aan ‘Curieuze neuzen’. om de luchtkwaliteit te meten. Eind september krijg ik de meetresultaten toegestuurd over de luchtkwaliteit in mijn straat… Zeer benieuwd!

‘Milieubewust’ staat dus niet zomaar een slogan op mijn verkiezingsaffiche! Laat dat duidelijk zijn!